بررسی وضعیت ایمنی ضد سرخک و ارتباط آن با میزان تحصیلات در سربازان نیروی زمینی سپاه پاسداران در سال های ۸۲-۱۳۸۱

سابقه و هدف : سرخک یک بیماری ویروسی تنفسی مسری است که همراه راش پوستی و انانتم کوپلیک می باشد. هرچند میزان بروز بیماری سرخک بدنبال واکسیناسیون کاهش یافته است ولی همچنان اپیدمی های کوچک از سرخک در جوانان و بالغین دیده می شود و یک مشکل بهداشتی در سطح کشور می باشد.   مواد و روش ها: در این مطالعه 360 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه شامل سن، سطح سواد و میزان آنتی بادی igg و igm ضد سرخک بود. در این مطالعه پس از گرفتن 5 cc نمونه خون از افراد مورد مطالعه، بررسی سرولوژی igg و igm ضد سرخک به روش الیزا و با تعیین سطح od و cut off انجام گردید. سپس داده های دموگرافیک و داده های مربوط به میزان آنتی بادی های ضد سرخک با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: در این مطالعه 100% افراد مورد مطالعه مرد و میانگین سنی 0.89±20.46 داشتند. 22.5% افراد کاملا از نظر سرولوژی ضد سرخک منفی بودند. در این مطالعه افزایش سطح سواد با میزان مثبت بودن سرولوژی ضد سرخک رابطه مستقیم داشت و معنی دار بود ( p <0.02) و سربازان کم سواد ایمنی کمتری نسبت به بیماری سرخک داشتند. نتیجه گیری و توصیه ها: توصیه می شود سربازان کم سواد در موقع ورود به خدمت از نظر ایمنی در مقابل بیماری های واگیردار بررسی شوند و واکسیناسیون آنها در مقابل بیماری های واگیردار تکمیل گردد تا از بروز اپیدمی بیماری های واگیر در نیروهای مسلح جلوگیری گردد.